کد مطلب:77931 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114

و قال علیه السلام: «من اعطی اربعا لم یحرم اربعا: من اعطی الدعاء لم یحرم الاجابه و من اعطی التوبه لم یحرم القبول و من اعطی الاستغفار لم یحرم المغفره و من اعطی الشكر لم یحرم الزیاده و تصدیق ذلك فی الكتاب سبحانه، قال الله عز و جل فی الدعاء: (ادعونی

[صفحه 1259]

استجب لكم) و قال فی الاستغفار: (و من یعمل سوء او یظلم نفسه ثم یستغفرالله یجد الله غفورا رحیما) و قال فی الشكر: (لئن شكرتم لازیدنكم) و قال فی التوبه: (انما التوبه علی الله للذین یعملون السوء بجهاله ثم یتوبون من قریب، فاولئك یتوب الله علیهم و كان الله علیما حكیما).» یعنی و گفت علیه السلام كه كسی كه داده شده است به او چهار چیز، محروم نشده است از چهار چیز: كسی كه داده شده است به او حال دعا كردن را، محروم نیست از استجابت دعا و كسی كه داده شده است به او توبه كردن را، محروم نیست از قبول توبه و كسی كه داده شده است به او طلب مغفرت را، محروم نیست از طلب مغفرت و كسی كه داده شده است به او شكر نعمت را، محروم نیست از زیادتی نعمت. و شاهد بر راستی این قول در كتاب خدا سبحانه است كه گفته خدای عز و جل در شان دعا كردن كه (بخوانید مرا، یعنی در حوائج خود استجابت می كنم، مر شما را) و گفت در شان استغفار كه (كسی كه بكند كار بدی، یا اینكه ظلم كند بر نفس خود، پس طلب مغفرت و بخشش كند از خدا، می یابد خدا را بخشاینده ی رحم كننده) و گفت در شان شكر كردن كه (اگر شكر نعمت كردید هر آینه زیاد می گردانم نعمت را) و گفت در شان توبه كردن كه (نیست قبول توبه بر خدا لازم مگر از برای كسانی كه بكنند كار بدی را از روی نادانی، پس توبه بكنند در نزدیكی، پس درباره ی آن جماعت قبول می كند خدا توبه را و باشد خدا دانای راست گفتار و درست كردار).

صفحه 1259.